Cânız ki mezâr-i ten-i rüsvâda nihânız!
Hûnuz ki derûn-i dil-i mevtâda / nihânız!
Toprakla çizilmiş kelâm-i sûret-i hâkiz
Ferdâ-yi şeb-i târ-i hüveydâda nihânız
Öz cevheri mizden dahi olmaz bize perde
Bir aks-i sedâyız ses-i şekvâda nihânız
Himmet bize âlâ edemez arş kılıflık
Sermesti-yi Şimşîr-i mücellâda nihanız
Âteş tükenip geldi bizim renge büründü
Vîrâne-yi hâkister-i dünyâda nihânız
Erbâb-ı nazardan ne şikâyet edelim biz!
Âyîney-i hayrân-i temâşâda nihânız
Meşhûru nümâyân eden şûh nigâhız
Bünyâdına bîgâne olan çeşme nihanız
Dehşet zede-yi hâl-i leb-i hüsn-i belâyız
Sessizce bakan hayret-i mânâda nihanız
Rahmet bize pîrâhen-i Yûsufla gelendir
Göz nûru/veren sabr-i tüvânâda/ nihânız
Bulduk o kadar nûr ki âmâk-i semâdan
Gündüz kuşatan şeb gibi mecrâda nihânız
Bir mevc-i semenderle Serâzât misâli
Toprakla kabarmış deli deryâda nihânız